Zondagochtend. Normaal ga ik dan sporten. Maar omdat ik gisteren al een schitterende zonsopkomst met mist en zonneharpen heb gemist, wijzig ik deze ochtend de plannen. Nick gaat normaal gesproken mountainbiken maar die heeft geen medestanders die mee willen. We besluiten daarom samen al op tijd naar Landgoed de Utrecht te rijden. Doordat ik na de wekker nog heel even in slaap sukkelde, zijn we eigenlijk nèt iets te laat voor de meest prachtige roze kleuren, maar de zonsopkomst zelf halen we nog wel. Mist is deze ochtend helaas afwezig, maar je kunt ook niet alles hebben.
Al snel vinden we een plekje bij het water waar we uitzicht gaan hebben op de zonsopkomst. Nu is het slechts nog een kwestie van de juiste camera instellingen en wachten op de mooie momenten. De lucht is behoorlijk oranje en geel gekleurd en het is rustig en stil. Op de uitkijktoren in de verte zien we ook mensen fotograferen. Zowel de toren als de kleine miniatuur mensen steken zwart af tegen de kleuren van de zonsopkomst.
Regelmatig vliegen aalscholvers over, op zoek naar een goede ontbijtplek. Een groepje lepelaars volgt hun voorbeeld. In de bossen achter ons hoor ik een zwarte specht roepen in zijn vlucht en zijn talloze meesjes en goudhaantjes al aan hun ontbijtbuffet begonnen.
Wanneer de mooiste kleuren voorbij zijn, maken we nog een flinke wandeling door Landgoed de Utrecht. Regelmatig hoor ik groepen mezen, zij hebben zich al gegroepeerd om met veel soortgenoten de herfst en winter door te brengen. Zwarte mezen, kool- en pimpelmezen maar ook kuifmezen kwetteren door elkaar heen. Een van de kuifmezen poseert even op een uitkijkpunt, zodat ik hem of haar nog snel vast kan leggen. De bomen beginnen al gekleurde bladeren te krijgen. Paddenstoelen en zwammen komen te voorschijn. De grond ligt hier en daar bezaaid met beukennoten en kastanjes. De herfst is duidelijk in aantocht.
We ronden af bij Herberg "In Den Bockenreyder" met warme 'kapusjieno' en 'unne spie' kersenvlaai. Een beter zondagochtendontbijt kun je niet hebben.
Komentarze